καταγνυπούμαι

καταγνυποῡμαι, -όομαι (Α)

1. είμαι ασθενής, είμαι άτονος

2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίρρ.) κατεγνυπωμένως

με οκνηρία, τεμπέλικα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + γνυποῦμαι (< γνύπων «εξασθενημένος» < γόνυ «γόνατο»)].